λυμαίνομαι

λῡμαίνομαι (A), (λῦμα A)

A cleanse from dirt, of fullers, Hp.Vict.1.14; v. ἀπολυμαίνομαι.

------------------------------------

λῡμ-αίνομαι (B), [tense] fut.

A

λῡμᾰνοῦμαι Isoc.11.49

, D.24.1, etc.: [tense] aor.

ἐλῡμηνάμην Hp.VM20

(v.l. -αίνετο), Hdt.8.28, E.Andr.719, Isoc.20.12, etc.: also with pass. forms, part.

λυμανθέν A.Ch.290

: [tense] pf. λελύμασμαι ([ per.] 3sg.

λελύμανται D.9.36

, 21.173); part. -ασμένος X.HG7.5.18, D.45.27; inf.

λελυμάνθαι Id.20.142

, PPetr.3p.57 (iii B. C.): cf. διαλυμαίνομαι: some of these forms are also used in pass. sense, v. infr. 11: ([etym.] λύμη):—outrage, maltreat, esp. of personal injuries, scourging, binding, etc. (cf. D.23.33), but also in moral sense:—Constr.:

1 c. acc., outrage, maltreat,

ὅτι τὸν ξεῖνον . . δήσας λυμαίνοιτο Hdt.5.33

;

τὴν ἵππον ἐλυμήναντο ἀνηκέστως Id.8.28

;

ὀργῇ χάριν δούς, ἥ σ' ἀεὶ λυμαίνεται S.OC855

; λ. λέχη dishonour . . , E.Ba.354: c. acc. cogn. added,

τοιαῦτα . . Σοφοκλέης λυμαίνεται . . ἐμὲ τὸν Τηρέα Ar.Av.100

;

λύμης ἥν μ' ἐλυμήνω πάρος E.Hel.1099

; also in [dialect] Att. Prose,

λ. νόμους Lys.30

. 26, cf. D.18.312; τὰς ῥήσεις ἃς ἐλυμαίνου the speeches you used to murder (as an actor), ib.267; later simply, harm, injure,

βλασφημεῖν καὶ -εσθαι τὸν σοφόν Phld.Lib.p.10

O., cf. Ir.p.33 W.; of things, spoil, ruin,

νοῦσος λ. τὸ σῶμα Hp.Morb.Sacr.11

, cf. VM6;

τὰ -όμενα γαστέρας καὶ κεφαλὰς καὶ ψυχάς X.Mem.1.3.6

; ὀψοποιΐα λ. τὰ ὄψα ib.3.14.5;

λ. τὴν οἰκίαν Is.6.18

;

τοὺς χυλούς Thphr.CP6.17.5

;

τὰ παρόντα Epicur. Sent.Vat.35

;

θλίβει καὶ λ. τὸ μακάριον Arist.EN1100b28

; λ. τοῦ ἀραχνίου spoil part of it, Id.HA623a20.

2 c. dat., inflict indignities or outrages upon,

νεκρῷ Hdt.1.214

,9.79;

μειρακίοις Ar.Nu. 928

(anap.);

ἡ ὕβρις τοῖς ὅλοις πράγμασι λ. Isoc.20.9

;

ἡ κακία λ. τοῖς ὅλοις D.18.303

;

λ. τῇ καταστάσει X.HG2.3.26

; τῇ ἑαυτοῦ δόξῃ ib.7.5.18;

πονηροὶ . . αὑτοῖς -αίνονται Epicur.Sent.Vat.53

;

τοῖς . . προῃρημένοις POxy.1409.21

(iii A. D.).—The constr. with dat. is considered strictly [dialect] Att., Sch.Ar.Nu.925; but X. almost always uses the acc., which is freq. also in the Oratt.; Pl. does not use the word at all.

3 abs., cause ruin,

ὅσα μετ' ἐλπίδων λυμαίνεται Th.5.103

;

πᾶν τὸ λυμαινόμενόν ἐστιν ἔνδοθεν Men.540.3

; cause damage, IG5(2).6.16 (Tegea, iv B. C.); also, inflict punishment, ib. 5 (1). 1390.26 (Andania, i B. C.).

4 c. dat. modi, λυμαίνεσθαι [τινα] λύμῃσι ἀνηκέστοισι treat with the worst ill-treatment, Hdt.6.12; γλῶτταν ἡδοναῖς λ. defile it, Ar.Eq.1284.

5 c. neut. Adj., τἆλλα πάντα λυμαίνεσθαι inflict all possible indignities, Hdt.3.16;

αὐτῷ τάδ' ἄλλα Βάκχιος λ. E.Ba.632

(troch.), cf. Ar.Av.100 (supr.1.1).

II [voice] Act. λυμαίνω, only late, Lib. Decl.13.6; but λυμαίνομαι is sts. [voice] Pass.,

δεδεμένος καὶ -όμενος Antipho 5.63

;

ὑπὸ τοιούτων ἀνδρῶν λυμαίνεσθε Lys.28.14

;

πλάστιγγι λυμανθὲν δέμας A.Ch.290

;

λελυμάνθαι D.20.142

;

λελυμασμένος Paus.7.5.4

, 10.15.4;

ἐλελύμαντο D.C.39.11

; cf.

διαλυμαίνομαι 11

.